Mes past niet bij blouse

Leestijd: 5 minuten

Mes past niet bij blouse

Vandaag ben ik verder gegaan met mijn onderzoek naar de messcheuren in de blouse, zoals blijkt uit het NFI rapport dd. 21 februari 2000. Dhr heeft dat ook gedaan. En het wordt steeds interessanter.

Er wordt door sommigen gesteld dat het mes P1 toch in 2003 door het ingrijpen van de Hoge Raad is vervallen, en dat wat ik dus nu nog over dat mes meld niet belangrijk meer is.

Daar ben ik absoluut mee oneens. Want wat er met mes P1 is gebeurd geeft aan hoe het OM en het NFI in 1999/2000 hebben samengewerkt om Louwes onterecht veroordeeld te krijgen. Beide organisaties wisten namelijk al eind 1999 voor 100% zeker dat mes P1 het moordwapen niet kon zijn. En toch heeft men eind 2000 Louwes hierop veroordeeld gekregen. En wie zegt dat deze manier van optreden na 2000 is veranderd?
(Het is juist integendeel: ik zie alleen maar aanwijzingen dat men sindsdien met die aanpak schaamteloos is doorgegaan.)

Ik stel het volgende uit de documenten vast:

Het NFI doet althans in 1999/2000 alleen dat onderzoek waar ze de opdracht toe krijgen. De schriftelijke weerslag van vier verschillende onderzoeken komt samen in een rapport van 21-2-2000. Maar de onderzoeken hebben eerder plaatsgevonden.

Op 27-9-1999 was mes P1 naar het NFI gezonden voor onderzoek. Dat onderzoek had niets opgeleverd.
Uit de stukken is ook af te leiden dat op 14 oktober 1999 de opdracht is gegeven onderzoek te doen naar scheuren in de blouse. Toen was Louwes nog niet in beeld als mogelijke dader. De opdracht aan het NFI was na te gaan door welk voorwerp de beschadigingen in de blouse veroorzaakt kon zijn.

De blouse is van 10 november 1999 en 8 december 1999 bij het NFI geweest. Dus in die periode moet het onderzoek gedaan zijn. De weerslag van het onderzoek staat in het rapport van het NFI dat een week voor de start van de rechtszaak eind februari 2000 in Zwolle wordt uitgebracht. Maar het is zeer aannemelijk dat de uitslagen al eerder aan het OM zijn gecommuniceerd.

In dat rapport van 1 pagina, dus uitgebracht nadat Louwes door de speurhond aan het mes P1 is gekoppeld, worden de gevonden beschadigingen van de blouse beschreven. Aan het eind staat dat gezien de complexiteit van het beschadigingsbeeld geen uitspraak gedaan worden over het vermoedelijke gebruikte scherprandige voorwerp.
Interessant is vast te stellen dat in dat rapport uitgebracht een week voordat in Zwolle geoordeeld zou worden over de schuld of onschuld van Louwes niets staat over het feit of mes P1 de beschadigingen in de blouse veroorzaakt zou kunnen hebben.

Hierbij moet het volgende bedacht worden:

• Omdat er geen bloed of vingerafdrukken zijn gevonden op mes P1, kan niet gezegd worden dat mes P1 echt het moordwapen is.
• Zowel de vorm van het mes (zie bloedafdruk op blouse) als lengte van het heft (18 cm tegen 5 messteken van 10 cm) wijzen uit dat het onwaarschijnlijk is dat het mes het moordwapen echt is.
• Het enige wat men heeft is dat het mes op 30 november 1999 via een speurhond aan Louwes is verbonden.

De enige vraag die je dan als NFI en OM zou moeten beantwoorden als je echt aan waarheidsvinding doet: “Kunnen de beschadigingen op de blouse veroorzaakt zijn door mes P1”? Want als dat niet kan dan is het dus zeker dat het mes het moordwapen niet kan zijn en is er geen zaak tegen Louwes.

In een vorig stuk heb ik al aangegeven dat twee scheuren in het rapport van de blouse worden beschreven als “een geknikte, min of meer scherprandige beschadiging met een afmeting van 2.0/2.1 bij 1.5/1.6 cm)”.

Mes P1 is echter na 10 centimeter (zo diep is het mes het slachtoffer ingegaan) 2.6 centimeter. Dus via een eenvoudige centimeter zou vastgesteld kunnen worden dat mes P1 het moordwapen niet zou kunnen zijn.

Nu is door sommigen als reactie op mijn vorige post gesteld dat stof mee kan veren en het gat dat met mes P1 gemaakt wordt dan wellicht toch 2.0 kan zijn.

Proeven genomen

Ik heb met een kopie van mes P1 in twee verschillende blouses 3 proeven genomen. Het gat met de kleinste lengte was 2.3 centimeter. (En dhr heeft vergelijkbare proeven gedaan met dezelfde uitkomsten). Maar veel opvallender was dat de messteek volkomen recht was (en niet geknikt) en dat de breedte van het gat maar 1.0 centimeter was. Ik weet niet ook beter wat met breedte bedoeld wordt. Je kijkt hoever de boven- en onderkant van de scheur uit elkaar getrokken kan worden. En het formaat 2.3 x 1.0 , zoals ik heb vastgesteld past dus niet bij de geconstateerde 2.0 x 1.5 op de blouse van de weduwe.

Maar wat nog belangrijker is. De vorm van de scheur is recht en niet, zoals bij scheuren in de blouse staat aangegeven “geknikt”.

De proef is ook genomen met twee messen met een kromme punt (zoals de afdruk van het bloedspoor, waaronder een Globalmes) en nog een mes zonder kromme punt (wel met een lengte van 10 centimeter en een breedte van 2 centimeter).

Het grote verschil was dat de twee messen met een kromme punt een geknikte scheur veroorzaakten en de messen zonder kromme punt een rechte scheur. Door de geknikte scheur was de breedte van de gaten duidelijk groter dan als er geen geknikte scheur was. De gemiddelde maten van de scheur van de Global GF8 was 2.0 bij 1.5 cm. (Maar de diepte van de messteek was minder dan 10 centimeter).

Mes paste niet bij scheuren in de blouse

Officier van Justitie Duyts en de deskundige van het NFI wisten dus op basis van het textielonderzoek uitgevoerd uiterlijk begin december 1999 dat mes P1 niet paste bij de scheuren van de blouse van de weduwe!
En als dat dan nog niet helemaal duidelijk was dan had dat via een proef met mes P1 zoals ik vandaag zelf heb gedaan, volledig duidelijk geworden. Echt een fluitje van een cent. (En als er bij het NFI een echte deskundige had rondgelopen op het gebied van messteken dan had hij dat zelfs zonder enige proef ook kunnen zeggen).

Maar Officier van Justitie Duyts stelde helemaal geen prijs op deze conclusie. Dankzij de geurproef had zij haar dader. Dus alles wat daar via informatie op af te dingen was moest vermeden worden. (Waarom denk je anders dat er geen Time Advance Analyse is uitgevoerd op de paal om vast te stellen waar Louwes zich echt bevond?).

Nog veel sterker:

In haar requisitoir zegt mr Duyts in Zwolle “Er kan niet worden gezegd, op grond van dit onderzoek, met welk voorwerp deze blouse beschadigingen heeft gekregen, anders dan dat een zeer scherprandig voorwerp moet zijn geweest”.
Daarmee dus implicerend dat mes P1 ook het moordwapen zou kunnen zijn, terwijl de resultaten van het onderzoek van het NFI dat uitsluiten! Waarheidsvinding? Nee hoor. Het is gewoon opzettelijk iemand 12 jaar van zijn vrijheid beroven.

En tot wat zij bereid was om Louwes veroordeeld te krijgen is ook vast te stellen via haar requisitoir bij de rechter in Zwolle dat Michael de J. een sluitend alibi had en/of niet op een leugen in zijn alibi was te betrappen (van beide punten wist OvJ Duyts ook al in december 1999 dat dit niet waar was).

In een geheime notitie van 28 oktober 2003 van Mr. Duyts aan Mr. Brughuis is te lezen dat zij volledig van de schuld van Louwes overtuigd was en er veel aan wilde doen om dat aan te tonen op basis van het bewijs dat ze aan het hof in Arnhem had voorgelegd.

Te weinig bewijs

Zowel het OM als het NFI wisten dus al in december 1999 dat mes P1 niet het moordwapen kon zijn en dat men dus te weinig had om Louwes te veroordelen. Toch is men hierin bij het hof in Arnhem eind 2000 in geslaagd.
Waarom zijn zoveel mensen ervan overtuigd dat deze manier van denken en opereren door het OM en het NFI vanaf medio 2003 veranderd is?

P.S. Ik heb ook gezien bij de proef wat je dan moet doen met de blouse om de scheuren zowel aan de buiten- als aan de binnenkant te meten. Vooral bij het vaststellen van de breedte van de scheuren wordt er behoorlijk intensief met de blouse gemanipuleerd. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat het mogelijk is nadat je deze vorm van onderzoek hebt gedaan naar scheuren in een blouse je alsnog sporen van de blouse kan afnemen van DNA en dat die dan nog in een hof als bewijs toegelaten mag worden.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

U heeft zojuist gelezen: Mes past niet bij blouse.