Junk Science bij de politie

Junk Science bij de politie

In TIME van deze week een interessant artikel over het gebruik van speurhonden en de fouten die daarbij gemaakt worden. “Dogs sniffing out crime; Science or shaky evidence?”

In het artikel diverse voorbeelden hoe met behulp van speurhonden de verkeerde persoon vast kwam te zitten voor een misdaad.  Wat vooral het geval lijkt is dat de honden hun baasjes willen plezieren. En dat daardoor de hondenbegeleider een bepalende rol kan spelen bij het gebruik van de speurhond. De hond levert datgene op wat het baasje het liefst wil.

Dat heeft o.a. in 1997 geleid tot een protocol van geurproeven in Nederland waarbij de hondenbegeleider niet zou mogen weten welke van de 7 buisjes bij ieder van de 2 testen van de verdachte is. Daardoor kan de hond niet het resultaat geven dat het baasje het liefst zou willen (namelijk de verdachte koppelen aan het voorwerp).

Grappig genoeg wordt Nederland expliciet genoemd in het artikel. In Nederland zouden geurproeven gedaan worden zonder dat het baasje van de hond erbij zou zijn. Ik weet niet of zoiets echt in Nederland gebeurd (lijkt me niet zo waarschinlijk), want als het baasje absoluut niet weet welk buisje van de verdachte is, dan is dat voor een blinde test al genoeg. En zo luiden de voorschriften in Nederland dus sinds 1997.

Maar het zich houden aan voorschriften en protocollen is in Nederland bij opsporingsinstanties helemaal niet vanzelfsprekend. Het is juist schering en inslag dat men zich (bewust of onbewust) niets van protocollen en voorschriften aantrekt.  En dat kan o.a. doordat het OM daar niet op toe ziet (in tegendeel dat zelfs promoot en zelf ook zich van voorschriften weinig aan gelegen laat), het NFI doet of ze niet bestaan, en de rechters er te weinig op corrigeren.

Een groep hondenbegeleiders heeft sinds 1997 lak gehad aan de protocollen van de geurproeven. De hondenbegeleiders wisten wel welke buisje van de verdachte was (hoewel men op het Proces Verbaal schreef dat men het niet wist). En daardoor zijn er ook in Nederland gevallen geweest waar een positieve identificatie tot stand kwam dankzij dit valselijk uitvoeren van de geurproeven door die hondenbegeleiders.

Maar om nu te denken dat het OM daarop keihard onderzoek doet en voor de betrokkenen niet alleen zware straffen eist, maar ook uitzetting uit het politiekorps?  Nee, natuurlijk niet. Want die politieambtenaren deden het toch alleen om het OM te helpen, niet waar?

Ook andere aanwijzingen van fouten, zowel bij de geurproeven als bij ander forensisch technisch onderzoek, die lopen van het onbewust niet optreden conform de voorschriften tot het opzettelijk anders uitvoeren dan volgens het protocol om de uitslag te beïnvloeden, worden door het OM genegeerd.

Een dergelijk artikel als in Time zou in Nederland over meerdere onderwerpen geschreven kunnen worden bij forensisch onderzoek door politie, OM en/of NFI. Of het nu om geurproeven gaat, de behandeling van stukken van overtuiging, het DNA-onderzoek, het kunnen volgen van de “chain of custody, in Nederland gaat er op dat terrein veel mis. Hoewel de aanpak van forensisch onderzoek gebaseerd is op wetenschap zorgt men er bij de uitvoering in Nederland helaas voor dat het over het algemeen “Junk Science” is. En daardoor zal het nog veel vaker in Nederland leiden tot onterecht veroordelingen, of onterechte niet-veroordelingen, als het niet eens voor de rechtbank brengen van de daders, die vervolgens later wederom kunnen toeslaan.

U heeft zojuist gelezen: Junk Science bij de politie.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Blijf onze site steunen door af en toe een (kleine) donatie. Klik hier.