Bekende patronen

Leestijd: 4 minuten

Bekende patronen

De basis van een goed functionerende rechtsstaat is dat de functionarissen die door de wetgever daarvoor zijn aangesteld hun taak vervullen naar de letter en de geest van de wet.  En als bepaalde personen dat onverhoopt niet doen, de corrigerende maatregelen snel en doeltreffend zijn.

Helaas hebben we op dit punt in Nederland forse problemen. Maar dat wordt door velen niet onderkend. Men wil hetzij niet geloven wat er allemaal fout gaat of men vindt het fijner om te doen alsof het wel allemaal goed gaat.

Overal waar mensen werken worden er fouten gemaakt. Maar als je vervolgens als verantwoordelijken voor het functioneren van mensen liever de fictie overeind wil houden dat het goed gaat dan ernstige overtredingen niet alleen te corrigeren, maar er ook openlijk voor uit te komen (met name als waarschuwing voor anderen).

Gemaakte fouten

Door mijn bestudering van een aantal spraakmakende zaken (waarbij ik het rapport Posthumus heb bestudeerd over de Schiedammer Parkmoord, de drie andere CREAS rapporten over dubieuze veroordelingen, verdere informatie over de Puttense Moordzaak, de zaak van Lucia de B., de boeken van Ton Derksen en van Wagenaar c.s. en natuurlijk ook de informatie over de Deventer Moordzaak) dan valt zowel op hoeveel fouten er door de betrokkenen wordt gemaakt als hoezeer vele betrokkenen zich niet hebben gehouden aan hun wettelijke opdracht.

De noemer in al deze zaken lijkt te zijn dat op enig moment OM  en/of het politieteam ervan overtuigd is wie de dader is of de dader(s) zijn en dat daarna alles geoorloofd lijkt. Niet alleen onderzoek men dan niet meer serieus een alternatief scenario, maar ook wordt vervolgens alle informatie die men heeft en verder verzameld geplaatst in het kader dat de verdachte de dader is. Daarbij vergeet men iedere logica uit het oog en hanteert men vele gelegenheidsargumenten. De door mij gememoreerde boeken en rapporten en dossiers staan vol met voorbeelden hiervan. Ik zou moeiteloos 25 weblogs kunnen vullen met die voorbeelden.

Ik heb een weblog gelezen over de zitting bij de rechtbank in Den Haag die is aangespannen door Robert Horchner en zijn partner tegen de Nederlandse Staat. En als je dat leest dan staat het vol met de bekende patronen. Ìk raad jullie aan dit verslag te lezen van de zitting van afgelopen maandag in Den Haag en zo mogelijk ook de video te bekijken.

Nachtmerrie

De essentie van het hele verhaal is dat in november 1999 (enkele dagen na de arrestatie van Ernest Louwes) voor Horchner zijn nachtmerrie ook begon. Ik zal op deze plek verder niet op de merites van de zaak ingaan (die kan je op andere plekken lezen). Maar de volgende partronen kunnen we ook bij deze zaak herkennen:

1. Omdat men blijkbaar van de schuld van Horchner en zijn partner overtuigd is gaat men zover dat men een observatieverslag fingeert en een vals tapverslag maakt. (De feitelijke tekst van een telefoongesprek tussen twee personen levert niets belastends op, maar degeen die het verslag uitschrijft, schrijft wat anders op dan gezegd is, waardoor het lijkt dat het wel belastend is.
2. Bij het verdere onderzoek laat men na het onderzoek te plegen dat de lezing van Horchner ondersteunt.
3. Nadat Horchner tot twee keer toe vrijgesproken is voor het ten laste gelegde doet men er alles aan om vervolgens zijn leven zuur te maken.
4. Aanklachten tegen politie en OM-functionarissen worden niet serieus onderzocht en leiden verder tot niets.
5. Pogingen om het originele telefoongesprek in bezit te krijgen om zo de vervalsingen te bewijzen worden door het OM met (drog)redenen lang tegengehouden. En als ze dankzij een slimmigheid van Horchner wel in zijn bezit komt en overduidelijk bewezen wordt hoe politie en OM valselijk bezig zijn geweest dan leidt het wederom niet tot een serieus onderzoek, laat staan interne vervolging.
6. De verantwoordelijke(n) beginnen een lastercampagne via de pers (inclusief Peter R. de Vries) om zo het imago van Horchner aan te tasten, zodat zijn bewijzen van de ernstige overtredingen door politie en OM door de buitenwereld niet meer serieus worden genomen.

Over de schreef

Als je je echt in het dossier verdiept dan zie je gewoon de bekende patronen en de onderbouwing dat we helaas in Kazachstan aan de Rijn leven. De laatste barrière tegen het nog verder afglijden in de richting van een bananenrepubliek zijn de rechters die hun taak wel serieus nemen en de rechtsstaat echt ter harte gaan.  We hebben nu al een aantal grote zaken gehad waar de rechters vonden dat het OM zo over de schreef zijn gegaan dat de zaak daardoor niet tot een veroordeling leidde. Nog onlangs door een vergelijkbare zaak als bij Horchner, waar ook degene die het tapverslag maakte dingen opschreef die absoluut niet gezegd waren, maar wel de verdachte incrimineerde.

Maar nog steeds blijkt noch bij het publiek, noch bij de volksvertegenwoordiging door te dringen hoe groot het probleem is. Of men wimpelt het af als incidenten of de betrokkenen worden zwart gemaakt door manoeuvres van de overtreders achter de schermen. We zien dat bij Horchner weer duidelijk gebeuren.

Ik hoop voor Horchner dat de rechters in Den Haag tot de categorie behoren die beseffen dat zij  de kans hebben om duidelijk te maken dat de rechtsstaat ze echt ter harte gaat. En dat er een duidelijk signaal komt in de richting van zowel de betrokken instanties, politiek en burgers, dat dit soort praktijken van politie en OM het hart van onze rechtsstaat ernstig aantasten. (Maar ik ben er -mede op basis van eigen ervaringen- niet erg gerust op).

Gelukkig zijn er nog een aantal mensen die bereid zijn –ook als het hen heel veel kost- die strijd met het systeem aan te gaan. Niet uit eigenbelang, maar voor het algemeen belang.

U heeft zojuist gelezen: Bekende patronen.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Blijf onze site steunen door af en toe een (kleine) donatie. Klik hier.