We zijn collectief harikiri aan het plegen

Leestijd: 5 minuten

We zijn collectief harikiri aan het plegen

Het thema is dat er in heel veel landen een volledige mismatch is tussen de dreiging van het virus en de maatregelen die men neemt. Eigenlijk beschrijft de macro-econoom Lars Juning dit het best met de uitdrukking “We zijn collectief harikiri aan het plegen”.  Hij schreef in 2006 een rapport voor de EU

Door de wijze waarop regeringen nu reageren, wordt de schade vele malen groter dan hij in dat rapport geschreven had. Want waar hij geen rekening mee had gehouden, was dat vele landen volledig op slot zouden gaan, zoals in feite ook in Nederland is gebeurd.

Als je echt denkt, zoals het IMF heeft aangegeven,  dat de economische groei in Nederland maar 8% naar beneden gaat dit jaar, dan leef je in dromenland. Het wordt veel erger.

Er is gewoon al sprake van een domino-effect. Als deze crisis alleen maar  in één of twee landen het geval was, dan zouden de andere landen als het ware, die twee landen wel uit het slop kunnen trekken. Maar het is overal zo. Binnenkort komt het CBS met veruit de grootste daling van het consumentenvertrouwen ooit. En dat betekent ook een hele grote daling van de koopbereidheid van de consumenten.

Zelfs als we er nu met een toverstokje voor zouden kunnen zorgen dat we vanaf 1 juni a.s. geen enkele beperkende maatregel meer hebben, dan is de economische ravage nog steeds enorm groot. Vooral omdat het consumentengedrag ingrijpend zal veranderen door alles wat we nu meemaken. Hoeveel vertrouwen zal men hebben in de toekomst, zodat men het oude uitgavegedrag weer zal hervatten? Plus dat deze  lockdown ook een herwaardering brengt van wat men belangrijk vindt in het leven en wat niet.

En ook als je dit laatste positief waardeert gaat het toch gigantische gevolgen hebben. Niet alleen economisch, maar ook sociaal. Bedrijven in binnen- en buitenland gaan failliet. Werkgelegenheid gaat massaal verloren. ZZP-ers krijgen (veel) minder werk.

Mij zou niet verbazen als in Nederland 10% of meer van de werkgelegenheid verloren gaat. Ik ben ervan overtuigd dat dit jaar het record aantal aan faillissementen overtroffen zal worden.

Dit gaat in binnen- en buitenland ook leiden tot sterk toenemende sociale spanningen binnen de samenleving, maar ook tussen landen. Het is wachten op de eerste grote plunderingen door hongerige mensen in een uitzichtloze situatie in één van de landen in de wereld. En kan dat dan niet overslaan?

De geschiedenis heeft geleerd dat zo een grote wereldwijde crisis (oorlogen, hongersnoden) tot veel spanningen en revoluties leidt.

Het probleem is dat bij de Outbreak Management Teams in de meeste landen in de wereld, vrijwel alleen artsen en epidemiologen aan tafel zitten (net zoals in Nederland). Dat zijn deskundige en geweldige mensen, die zich (terecht) vanuit hun vakgebied, focussen op de vertraging van de verspreiding van het virus.

En gelukkig zien we nu (en trouwens in vrijwel alle landen) een afzwakking van die toename van de nieuwe besmettingen. We hebben de 2400 mensen op de IC’s  gelukkig niet gehaald. We staan nu op 1.200 en dat aantal daalt per dag. Zelfs terwijl er in de zorginstellingen nog behoorlijk veel problemen aan de hand zijn, mede doordat men ook niet begrijpt wat de rol van ventilatie en luchtcirculatie is bij het verspreiden van het virus. Dat is namelijk ook de verklaring voor de uitbraken op Cruise- en marineschepen. Als er zoveel mensen tegelijk besmet worden, dan komt het niet door een besmet iemand, die vervolgens in het gezicht niest van 500 anderen. Dat komt wel door de aerosols die rondzweven.

Maar hoe wrang het misschien ook klinkt: juist omdat er helaas nog veel aan de hand is in de instellingen zien we niet dat het buiten die instellingen beter onder controle is, dan we nu al denken.

Dat OMT en de regering hebben een blind oog voor een minstens zo belangrijke patiënt, die ook op het IC ligt en wiens situatie kritiek is: de Nederlandse economie en samenleving. Die loopt grote (en deels onherstelbare) schade op.

Het is hoog tijd dat het OMT wordt uitgebreid met mensen die veel verstand hebben van deze belangrijke patiënt. En die begrijpen dat wat Wiebes voorstelt als “1,5 meter samenleving” niet alleen onhaalbaar is, maar ook onnodig.

Nergens in Oost-Azië, zie je een dergelijke onzinnige aanpak. Kijk bijvoorbeeld eens naar hoe Tsjechië de aanpak vanaf het begin vrijwel voorbeeldig heeft gedaan. En o.a. op 18 maart mondbescherming op straat verplicht heeft gesteld. Bij een bevolking van 11 miljoen  hebben ze de laatste drie dagen gemiddeld per dag 3 doden! Denk je dat zij verder gaan als een 1,5 meter maatschappij?

Uit het onderzoek van Peil.nl dat morgen verschijnt komt o.a. dat een kwart van alle werkenden aangeeft dat het onmogelijk is in hun bedrijf/organisatie te werken op basis van een 1,5 meter maatschappij. En nog een 15% geeft aan dat wel mogelijk is, maar het zal grote consequenties hebben.

Wat Minister Wiebes heeft aangekondigd is helaas een voorstel van een kamergeleerde, die weinig ervaring heeft met hoe het in de echte wereld in de praktijk eruit ziet.

Ik hoop dat Premier Rutte en zijn kabinet snel bij zinnen komen. En door hebben dat die ene patient, waar ik het over heb, ook aandacht en zorg nodig heeft. En dat als die patient niet goed herstelt de  gevolgen nog vele malen ernstiger zullen zijn (ook t.a.v. de volksgezondheid) dan een mogelijke vertraging van het terugbrengen van het aantal patienten die op het IC liggen.

We moeten snel met een intelligente exit-strategie komen. Die gericht is een goede balans tussen het verminderen van de toename van COVID-19 patiënten en het weer adem geven aan de economie en de samenleving. Doen we dat niet dan krijgt Lars Juning gelijk. Dan hebben we harakiri gepleegd.

Ter afsluiting een mail, die ik kreeg van een Nederlander uit Phuket in Thailand. Het beschrijft  bij uitstek het voorbeeld van het gebrek aan evenwicht tussen de omvang van de dreiging van het virus en de aanpak van overheden. En dat is in vrijwel alle landen het geval.

Ik woon nu 20 jaar, sinds 2001, op Phuket, Thailand. Mijn ervaringen alhier: 17 April 2020. Doden in Phuket door Corona: 0, we zitten al twee weken in een Lockdown.

Op 17 maart 2020 (4 weken geleden) heb ik nog 4 uur doorgebracht in een overheidsgebouw want we moesten ons rijbewijs vernieuwen. Je kent het wel, overheidsgebouw: je staat met 150-200 man uren drukbepakt in een gebouw te wachten. Bijna iedereen moet staan want er zijn maar 10 stoelen. Dan moet je per groep van een man of 60 een klaslokaal aan waar ze een 50 min video draaien.
Niemand droeg op dat moment een masker. De term “social distancing” was onbekend. 
Er landen al sinds Nov-Dec dagelijks duizenden Chinezen toeristen in Phuket. Jan, Feb volle bak. Bijna niemand in Phuket droeg half maart een masker. We hadden zeker geen gebrek aan Chinezen.

Verspreiding van het virus bijna nul (of wel een verspreiding maar zonder enig symptoon, dat weten we niet).
2 weken geleden ging hier alles dicht. Doden aantal was nog steeds 0. Lockdown, mag mijn huis bijna niet meer uit, masks op straat zijn verplicht. Geen alcohol verkoop. Bijna alles is dicht. Kom mijn wijk niet meer uit of in.

Toen zag ik jouw quote: “luchtvochtigheid boven de 80% het virus zich niet kan verspreiden”.

Ik weet niet of het waar is maar ik neem het nu even aan alas “waar”.
In Phuket komen we bijna nooit onder de 80% luchtvochtigheid.
https://weather-and-climate.com/uploads/average-relative-humidity-thailand-phuket.png
Da’s buiten op straat. Overdracht kans is of daalt dus naar nul. En toch zitten we al twee weken in een Lockdown.

U heeft zojuist gelezen: We zijn collectief harikiri aan het plegen.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier.