Zeilen in de mist, met oude kaarten en een kapot roer

Leestijd: 3 minuten

Zeilen in de mist, met oude kaarten en een kapot roer

In de afgelopen weken zijn er diverse heel belangrijke onderzoeken naar buiten gekomen over de verspreiding van COVID-19. Met die in de hand zou het goed mogelijk zijn om een slimme en snelle exitstrategie te ontwikkelen. Zonder het gevaar dat er een snelle stijging komt van het aantal ernstig zieken en doden.

De aankondigingen van de regering van vanavond laten zien dat die recente onderzoeken op z’n minst door de adviseurs worden genegeerd (en dan zeg ik het vriendelijk). De angst voor een tweede golf wordt aangewakkerd, waarbij de burgers de indruk krijgen dat we in no time weer in de situatie komen dat er 1.400 mensen op de IC’s komen te liggen.  Die kans is -in ieder geval tot het najaar- nihil.

Ja, er is een kans dat we even naar 10 of 20 doden meer per dag zullen gaan, maar dat komt dan vooral door de blinde vlek, die er bij het OMT en regering is voor andere manieren van besmetting dan die van het 1,5 meter afstand houden.  Maar zelfs dat rechtvaardigt niet het soort angstwekkende “dreiging voor een tweede golf”, die we iedere avond als een mantra door virologen en bestuurders over ons heen gestrooid krijgen.

Exitstrategie

Een slimme en snelle exitstrategie, met inachtneming van het nieuwste onderzoeksmateriaal, zou veel beter zijn voor de economie en de samenleving. Terwijl de kans op die verhoging van het aantal slachtoffers ook nog kleiner is, dan de benadering die nu gevolgd wordt.

Het betreft een aanpak die niet uitgaat van een 1,5 meter-samenleving. Ook dat is een soort mantra geworden. Op heel veel plekken is dat economisch en sociaal onhaalbaar en creëert dat ook nog een schijnveiligheid.

Maar ja, kun je het de betrokkenen kwalijk nemen als de cruciale uitkomsten van het bijzondere onderzoek van Prof. Streeck, vlak over de grens, met een uitgebreid interview maandagavond in ZDF Heute, in de Nederlandse media gisteren en vandaag vrijwel genegeerd werden?

Met het volgende voorbeeld zal ik aangeven, hoezeer men in de mist vaart en hoe zwak de basis van de besluitvorming nu en in de nabije toekomst is. De komende weken worden de maatregelen wat verruimd: de basisscholen gaan half open, contactberoepen mogen weer aan de slag, bepaalde sportactiviteiten mogen weer (o.a. bij Golf krijgen we nu dus blijkbaar “whole in one and a half”), we worden wat minder aangeraden thuis te blijven.

Slecht

Laten we nu eens zeggen, dat één van deze wat minder goed werkt en er wat meer besmettingen ontstaan. Dat zal dan over twee weken ofzo blijken. Maar als je gewoon ziet hoe slecht in Nederland het onderzoek naar besmetting is georganiseerd (van professionele dataverzameling heeft men weinig kaas gegeten), dan weet je al wat er gebeurt: die toename valt niet duidelijk toe te wijzen aan één van die verruimingen.

Wellicht wordt die veroorzaakt door een andere ontwikkeling, waar men de blik niet op had gericht (zoals bijvoorbeeld een toename van het gebruik van airconditioning in huizen, omdat de temperatuur buiten aan het oplopen is). Wat doet men dan?  Alles weer terugdraaien? Of de volgende fase nog wat uitstellen?

Hoe kun je onder moeilijke omstandigheden goed sturen, als zoveel cruciale data ontbreekt?

En bij de nieuwsprogramma’s worden de meest cruciale vragen aan onze specialisten niet gesteld:

U stelt dat er een grote besmettingskans is bij contact met een besmet persoon binnen 1,5 meter. Maar hoe kan het dan dat ook nu in Duitsland, net zoals in China en Zuid-Korea, is aangetoond dat huisgenoten van een besmet persoon in ruime meerderheid zelf niet besmet zijn?

Hoe kan het dat u twee maanden na de start van deze crisis nog steeds niet weet welk deel van de Nederlanders besmet is? En hoe kunt u dan beleid uitstippelen?

Groningen vs Brabant?

Hoe komt het dat er in Groningen zo weinig besmettingen zijn en in Brabant/Limburg zo veel? Zijn de kansen om besmet te worden nu in Groningen groter, of juist kleiner dan in Brabant?

Wat is de consequentie van het feit dat nu ook in Duitsland is vastgesteld dat 22% van de besmette personen geen symptomen hebben?

Hoe kan het dat de aanwezigen bij een superspreading event veel ernstiger klachten hebben, dan mensen die thuis besmet zijn? En hoe kan het dat de mensen die thuis besmet zijn veel minder van hun besmetting gemerkt hebben, dan mensen bij een superspreading event?

Welke consequenties hebben de bevindingen uit studies in verschillende landen dat men buitenshuis amper besmet kan worden?

Welke conclusies trekt u uit de bevindingen in de VS, dat binnenshuis temperatuur en luchtvochtigheid omhoog gebracht moeten worden?

Last but not least: wat heeft u eigenlijk geleerd over de verspreiding van het virus sinds het in 4 maanden geleden in China is uitgebroken?

Ik ben bang dat de beantwoording van deze vragen mijn stelling onderschrijft, “we zeilen in de mist, hebben oude kaarten en een kapot roer”.

U heeft zojuist gelezen: Zeilen in de mist, met oude kaarten en een kapot roer.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier.