De lage reproductiefactor van Nederlandse bestuurders en media

Leestijd: 6 minuten

De lage reproductiefactor van Nederlandse bestuurders en media

En weer zien we de bewijzen hoe de burgers en bedrijven via het creëren van angst, gevangen worden gehouden door een ring van RIVM, virologen, bestuurders en media.

Ik was donderdag uitgenodigd om te praten over het feit dat ik vind dat het RIVM (en de Nederlandse media) geen rekening houden met relevant onderzoek. Zo werd ik ook vooraf aangekondigd. Zoals onderzoeken over het amper besmetten buitenshuis, het grote effect van superspreading events. Instarts werden klaargezet (zoals het superspreading event van Kessel op 5 maart). Een grafiek over Zweden zou het startpunt ervan zijn.

Maar dat gebeurde niet.

Ik kreeg een soort van bijrol bij het uitgebreide verhaal van Bert Slagter over een foute grafiek van het RIVM. Toen kwam de grafiek over Zweden en beantwoordde ik wat vragen. En ineens wilde men naar de volgende gast gaan. Ik forceerde nog even het verhaal over het veilig naar buiten komen, maar ik werd aangekeken met een gezicht van “we moeten nu toch echt verder”.

Niet kon ik vermoeden dat in de 24 uur erna, hetgeen ik wilde zeggen in het programma, op verschillende manieren, op een -wederom- typerende wijze werd bewezen.

Hoewel ik meer voorbeelden van de afgelopen 24 uur heb, beperk ik me tot deze twee:

1 – Buiten is veilig ook zonder 1,5 meter

Rond 23 april werden harde bewijzen openbaar, dat men buiten amper het risico loopt om besmet te worden. Ik schreef daar toen dit blog over.  Ik maakte er ook deze video over. Maar die informatie zag ik nergens terug in de Nederlandse media (behalve bij dit interview met mij in de online versie van De Telegraaf met de titel “1,5 meter onnodig, vermijd gewoon grote groepen”.

Maar, net zoals bij de programma’s in zowel de weken ervoor als in de weken erna (denk aan die tijdens het mooie paasweekend), werd iedere keer als mensen weer eens lekker de zon ingingen en in parken zaten (zoals Minister Grapperhaus op de fiets in het Vondelpark), verontwaardigd geroepen hoe onverantwoord we als Nederlandse burgers bezig waren. De mensen brachten zichzelf en de Nederlandse volksgezondheid bewust in gevaar.

Sinds de 20^e lijkt dat tij wat te keren. Want voor het eerst schreven Nederlandse media dat de gevaren op besmetting buitenshuis toch wel heel klein waren. Desondanks riep de voorzitter van de veiligheidsregio Bruls op tv na een prachtige Hemelvaartsdag, dat als de mensen zich zo bleven gedragen er weer restricties zouden komen. En vanzelfsprekend meldde het RIVM nog gisteravond dat er onvoldoende bewijzen waren. Dat zijn van die momenten dat ik een schoen naar de TV wil gooien.

Buiten

Maar gisteren pakten het journaal en Nieuwsuur er toch mee uit. De epidemiologe Patricia Bruijning kreeg de ruimte om te vertellen dat het buiten toch veiliger was dan tot nu toe werd gedacht. Zo zouden we wel weer kunnen sporten, want bij vluchtig contact buiten liep men geen gevaar. Maar het gebeurde weer op de zo karakteristieke wijze. Het mantra “1,5 meter afstand houden” mocht niet in gevaar worden gebracht.

Ja, de onderzoeken gaven – ook volgens Bruijning- aan dat er buitenshuis weinig kans op besmetting was. (let op: onderzoekers uit Hong Kong hadden inmiddels bij 7.500 contactonderzoeken buiten China maar 1 -ik herhaal 1- geval van besmetting buitenshuis vastgesteld). Maar wat zei ze vervolgens? “Ook buiten moeten we de 1,5 meter aanhouden”.

Ja hoor, daar is de mantra weer van het RIVM, de Nederlandse virologen en epidemiologen, de Nederlandse ministers en de Nederlandse bestuurders….. “alleen met de 1,5 meter ben je veilig”.

Belangrijke vraag

Waarom stelde niemand de vraag “waarom zou je die 1,5 moeten aanhouden buiten als die onderzoeken aantonen dat er buiten vrijwel geen besmettingen plaatsvinden”?

Ook de Nederlandse journalisten zijn blijkbaar zo besmet met het 1,5 meter-virus, dat men daarover geen enkele kritische vraag stelt.

Het is te hopen dat die vragen niet nog eens een maand op zich laten wachten, want over een maand zal het aantal besmettingen en doden in Nederland zo laag zijn- en het weer zo mooi- dat steeds minder mensen zich aan de 1,5 meter-voorschriften zullen gaan houden. En dat zelfs de burgemeesters van de veiligheidsregio’s gaan beseffen dat er niet alleen geen houden meer aan is, maar ook dat elke basis aan die maatregelen ontvallen is.

2 – Geen besmettingen via voorwerpen en oppervlaktes

Keer op keer hoorde ik op tv en radio de deskundigen aangeven dat ook het aanraken van voorwerpen gevaarlijk was. Zelfs via geldbriefjes en muntjes kon het virus overgedragen worden. Dat was in navolging van de WHO die dit begin maart expliciet meldde.  Hoe de sfeer was kun je bijvoorbeeld hier nog goed teruglezen bij “wetenschap in beeld” op 22 maart.

Ook hoorden we de spookverhalen dat het virus zelfs na 17 dagen nog aangetroffen was op voorwerpen van het cruiseschip de Diamond Princess.  Nu gaat het er niet om of je daar nog bepaalde resten van terug kan vinden, maar of je daarmee nog geïnfecteerd kunt worden of niet. Plus dat het alleen al op logische gronden onmogelijk is dat dit echt in grote mate is gebeurd, want anders zouden er veel meer mensen besmet zijn geraakt.

Op 2 april kwam Prof. Streeck in de (buitenlandse) pers op basis van onderzoek bij COVID-19 patiënten thuis in Heinsberg tot de conclusie dat het besmetten via voorwerpen onmogelijk was. Toen ik dat op twitter meldde werd ik bijna virtueel gelyncht.  Dit was nog een van de vriendelijkste tweets van Sydney Smeets over mij.

Huisgenoten

Waarom de bevinding van Prof. Streeck zo logisch is kan ik op de volgende manier uitleggen. Waar zal je het meeste virus op voorwerpen aantreffen? Bij een patiënt thuis. Zijn/haar huisgenoten gaan naar hetzelfde toilet en gebruiken dezelfde badkamer. Toch blijkt uit contactonderzoeken wereldwijd dat het overgrote deel van de huisgenoten niet besmet wordt door die patiënt thuis. Stel dat het besmetten via voorwerpen echt zo vaak zou voorkomen, dan zouden toch veel meer huisgenoten besmet zijn?

Waar je nu ook in winkels komt, overal zie je desinfecterende middelen en zijn er nogal wat mensen met handschoentjes aan die amper supermarktkarretjes durven aan te raken. Door het opgelopen Bergamo-trauma en aangemoedigd door de vereniging “Ab Oosterhaus en vrienden” kregen nogal wat Nederlanders een nieuwe vorm van smetvrees: “Mysfobie Coronitis”.

Inmiddels zijn er meer onderzoeken die wijzen in de richting van de resultaten van Prof. Streeck en heeft het CDC (de Amerikaanse grote broer van onze RIVM) twee dagen geleden het gevaar van besmetten via oppervlaktes afgeschaald.

Het leverde veel media-aandacht op in de VS.  Ook gouverneur Cuomo van New York sprak daarover in zijn dagelijkse persconferentie. (vanaf minuut 11:50).

Desgevraagd zei één van de vertegenwoordigers van het CDC toen hij hierover werd ondervraagd “we zijn ingehaald door de wetenschap”.

Conclusie

Nu moet je beseffen dat WHO, RIVM en CDC ontzettend veel moeite hebben om op eerdere standpunten terug te komen. Bij het RIVM is dat in Nederland helemaal het geval (zie voorbeeld mondkapjes). Ik ben er zeker van dat de bevindingen van Streeck het dichtst bij de waarheid zitten. De kans om besmet te worden via voorwerpen is (heel dichtbij) nul.

Maar het minste wat je toch van de Nederlandse media zou mogen verwachten is dat ze dat afschalen van het risico van besmettingen via voorwerpen, dat in de VS werd gemeld, ook melden. Maar niets ervan in enig nieuwsprogramma. En ook niet bij OP1.

Deze twee voorbeelden zijn een prima illustratie van het onderwerp waarvoor ik op 21 mei was aangekondigd bij OP1 (maar waar blijkbaar wederom geen tijd voor was): “Het RIVM (en de deskundigen eromheen) houden geen rekening met nieuw onderzoek. En de Nederlandse media doen er ook amper wat aan”.

Maat

Er is een maat voor de verspreiding van het virus (R0, ofwel de reproductiefactor). Als die boven 1 is gaat de verspreiding steeds sneller en als die onder 1 is steeds langzamer. De reproductiefactor voor nieuw en belangrijk onderzoeksmateriaal in Nederland (bij de media en deskundigen) ligt helaas heel dicht bij nul.

En ik weet uit ervaring hoe het komt. Als er nieuw onderzoek beschikbaar komt of nieuwe theorievorming op basis van studie van nieuwe onderzoeken (zoals waar ik mee bezig ben), dan gaan de media naar de gevestigde virologen (die allemaal in de lijn blijven van de standpunten van het RIVM). Die reageren dus vanuit hun oude standpunten en mantra’s en de media doen er of niets mee of ze zwakken het sterk af.

Het is een soort van kongsi, waardoor we gevangen blijven in de achterhaalde standpunten van WHO en RIVM, en daarmee ons land, onze economie en de toekomst van onze jeugd op een dramatische manier in de waagschaal stellen. Ik hoop dat media, politici en bestuurders nu eens snel ontwaken uit hun dramatische 1,5 meter-hypnose. De 1,5 meter-samenleving is schadelijk, onhaalbaar en volstrekt onnodig. (kijk ook op www.smartexit.nu).

U heeft zojuist gelezen: De lage reproductiefactor van Nederlandse bestuurders en media.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier.