Het is in de huidige crisis cruciaal om goed met getallen om te gaan en cijfers correct te interpreteren. Dat is zeker het geval nu het aantal tests enorm is toegenomen. Dit artikel laat zien hoe onze autoriteiten de invloed van zgn. "false positives" negeren bij hun weergave van de situatie.
Lees volledig artikel: We staan op (vrijwel) NUL besmettingen
We staan op (vrijwel) NUL besmettingen
Dagelijks meet de GGD nog circa 150 nieuwe besmettingen. Maar, net zoals met veel van de andere cijfers van het RIVM en de GGD geven de cijfers een verkeerd beeld van de werkelijkheid. Deze 150 nieuwe besmettingen betekenen in feite dat we op dit moment (vrijwel) NUL nieuwe besmettingen hebben. Premier Rutte kan een dansje doen met de premier van Nieuw-Zeeland.
Zoals ik heb aangegeven is goed kunnen omgaan met getallen en die cijfers goed kunnen interpreteren, cruciaal in de huidige crisis. En dat is zeker ook het geval nu het aantal testen enorm is toegenomen. In april-mei werden ruim 30.000 zogenaamde PCR-tests per week uitgevoerd. De vorige week waren dat er bijna 60.000.
Eind maart werd bijna 30% positief getest. Vorige week 2,1%. De laatste drie dagen is dat 1,5%. Die cijfers zijn verder niet vergelijkbaar, omdat het er natuurlijk maar net van afhangt, wie er al dan niet getest werd/wordt. Dat beleid was in maart/april veel strenger dan begin juni. Iedereen die zich nu wil laten testen kan dat.
Maar wat zegt die 1,5% nu eigenlijk? Dat 1,5% van de bijna 60.000 mensen die zich hebben laten testen, ook inderdaad besmettelijk waren? Nee, verre van dat.
Er zijn twee soorten problemen.
Iedere test heeft twee foutenkansen.
- Iemand is wel besmettelijk, maar bij de test wordt het niet herkend. Dat wordt sensitiviteit genoemd. 100% wordt niet bereikt. Maar 98% lijkt inmiddels wel mogelijk te zijn.
- Iemand is niet besmettelijk, maar bij de test wordt de persoon wel als zodanig gemeten. Dat heet specificiteit. Dat zijn dus de zgn. “false positives”.
Er kan virus aangetroffen worden bij de PCR-test, terwijl de betrokkene niet meer besmettelijk is. Die was ergens in de afgelopen tijd besmet geraakt, nu niet meer besmettelijk, maar de test meet nog wel het virus.
In Zuid-Korea werd dat o.a. in dit artikel gemeld: 260 patiënten die al genezen waren verklaard van het COVID-19 virus kwamen positief uit de test.
De verklaring was volgens de autoriteiten dat de test geen onderscheid kan maken tussen (delen van) het virus dat zich nog kan vermenigvuldigen of niet. Dat leverde daar die zogenaamde “false positives” op. Dat is wat in dat artikel staat uit Korea.
In dit artikel wordt ingegaan op de problemen van “false positives” als er nog maar weinig mensen besmet zijn. En dit is de samenvatting van deze wetenschappelijke studie.
Dan val je van je stoel…
Laten we voor het gemak van de berekening eens aannemen dat de tests die de GGD nu uitvoert percentages heeft van 98% sensitiviteit en 98% specificiteit. In beide gevallen krijg je dan 2% fouten.
Dat zijn lage percentages en geeft een gevoel van betrouwbaarheid van de cijfers: 2,1% van de geteste personen is blijkbaar besmettelijk. Maar als je vervolgens gaat rekenen met die cijfers, dan val je van je stoel.
Volg me even.
Er zijn vorige week 60.000 tests uitgevoerd. Laten we nu eens aannemen dat 1% van die 60.000 werkelijk besmettelijk zijn. Wat zal dan het resultaat zijn van die testen?
Die 1% van die 60.000 is 600. Van die 600 krijgt dan 2% (12 personen) onterecht te horen dat ze niet besmettelijk zijn.
Van de 99% die niet besmettelijk zijn (59.400), krijgt 2% onterecht te horen dat ze wel besmettelijk zijn. Dat zijn dan (0,02*59.400 =) 1.188 personen.
Dus als 60.000 personen getest worden en in werkelijkheid is 1% besmet, dan is dit het resultaat van die test:
- 588 personen terecht positief beoordeeld.
- 12 personen onterecht negatief beoordeeld.
- 1188 personen onterecht positief beoordeeld.
De uitslag is dan (588+1188=) 1.776 positief geteste personen, waarvan 588 terecht. Dus van de uitslag is 33% goed en 67% fout.
Laten we eens aannemen dat er niemand meer besmettelijk is. Dus 0% is het percentage besmettelijk.
Van de 60.000 personen die getest worden krijgt dan 2% = 1.200 personen de uitslag dat ze positief getest zijn (en dienen ze in quarantaine te gaan). Maar alle 1.200 zijn dus fout, want dat zijn de “false positves”.
Zie het overzicht van de RIVM in haar dagrapport over het aantal testen en de resultaten per week.
In de eerste week van juni zijn er dus 58.509 tests uitgevoerd met 1.221 positieve uitslagen (2,1%). Inmiddels zijn er ongeveer 34.000 tests meer uitgevoerd met een gemiddeld percentage van 1,6%.
Het overgrote deel van die ruim 1800 positieve uitslagen sinds 1 junu moeten dus “false positives” zijn geweest. In werkelijkheid ligt het aandeel besmette personen onder deze groep heel dicht bij 0%.
Dat is nog beter aan te tonen met de onderstaande tabel. Daar ziet u per provincie voor de aangegeven periode het aantal personen dat positief is gemeten door de GGD.
Het aantal positief geteste personen van de afgelopen week is afgezet tegen het aantal in maart, april en in mei tot 25 mei (dat zijn mensen die nu niet meer besmettelijk kunnen zijn).
De correlatie tussen de aantallen gemeten besmettingen in de afgelopen week, met die van de eerste drie weken van mei is 0,99. Met die in april 0,95 en maart 0,76.
Ook dit is een ondersteuning van de vaststelling dat de “false positives” een sterke relatie hebben met het aantal besmette personen in die provincie van enkele weken geleden.
Het feit dat we nu opgeschaald zijn om 30.000 tests per dag te kunnen uitvoeren, zal dus tot een stijging van het aantal gemelde COVID-19 gevallen leiden, die (vrijwel) allemaal, false positives zijn. Plus dat die mensen en hum omgeving 14 dagen onterecht in quarentaine gaan. Kunt u zich voorstellen wat dit zou betekenen als de app van Hugo de Jonge nu al gebruikt werd en dus nog veel meer mensen -onterecht- bericht worden dat ze in de nabijheid waren van een COVID-19 patiënt.
Het wordt tijd dat niet alleen premier Rutte een dansje kan doen à la de premier van Nieuw-Zeeland, maar ook de Nederlanders. En -net zoals Nieuw Zeeland- kunnen we in ieder geval tot eind september alle maatregelen die we genomen hebben, laten vallen, inclusief de 1,5 meter afstand.
Laten we vervolgens de komende 3 maanden gebruiken om te komen tot de juiste voorbereidingen om te zorgen dat ook in het najaar en winter het aantal nieuwe besmettingen rond de nul blijft. En dat is zeker mogelijk. (Maar niet via het dan weer invoeren van de 1,5 meter-maatschappij).
Besef dat op 15 juni de Duitse minister voor Gezondheidszaken ook wijst op het gevaar van “false positives”.
P.S. Met deze informatie erbij is het helemaal een grof schandaal wat prof. Wallinga met onjuiste informatie heeft gezegd over de toename van de reproductiefactor. Lees dit blog.
P.S.2 EenVandaag haalde dit blog aan op 14-6. De reactie van Patricia Bruining was dat er toch ook false negatives waren. Ik was een tijdje stil en toen gooide ik drie schoenen naar de tv.
Stel dat 1% van de mensen besmet is. En het precentage false negatives en false positves is in beide gevallen 2%.
Je doet 10.000 tests. 98 komen er dan uit als besmet en 2 niet (dat zijn de false negatives).
De 9900 niet besmetten leveren dan 198 false positives op.
Dus tegenover 198 false positves staan dan 2 false negatives.
(En als niemand besmet is, dan krijg je 200 false positives en 0 false negatives.)
En ze mocht het zonder tegenspraak debiteren bij EenVandaag……
U heeft zojuist gelezen: We staan op (vrijwel) NUL besmettingen.
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier.
